تاریخچه آویزان کردن جوراب‌های کریسمس

تاریخچه آویزان کردن جوراب‌های کریسمس

کریسمس بدون جوراب‌های پر از خوراکی و هدیه که بالای شومینه یا کنار تخت آویزان شده‌اند، ناقص است. اما آیا تا به حال فکر کرده‌اید که این سنت از کجا آمده و چرا باید جوراب‌ها را بالای شومینه آویزان کنیم؟ داستان جوراب‌های کریسمس به قرن‌ها پیش و افسانه‌های سنت نیکلاس، اسقف میرا، بازمی‌گردد.

سنت نیکلاس: اسطوره مهربانی
سنت نیکلاس، مردی جوان و ثروتمند، والدین خود را از دست داد و تمام دارایی‌اش را وقف کمک به نیازمندان کرد. او به مهربانی و سخاوت مشهور بود و ترجیح می‌داد کمک‌های خود را به صورت ناشناس انجام دهد تا توجه به خود جلب نشود.
یکی از مشهورترین داستان‌ها درباره او، کمک به یک خانواده فقیر با سه دختر بود. در آن زمان، دختران بدون جهیزیه قادر به ازدواج نبودند و ممکن بود برای امرار معاش به فحشا روی بیاورند. سنت نیکلاس شبانه به خانه آنها رفت و کیسه‌های طلا را از دودکش پایین انداخت. طلاها در جوراب‌هایی که دختران برای خشک شدن کنار شومینه آویزان کرده بودند، فرود آمدند. از آن زمان، آویزان کردن جوراب‌ها به امید دریافت هدیه به یکی از سنت‌های کریسمس تبدیل شد.
در نسخه‌های مختلف داستان، گاهی به جای سکه‌های طلا، توپ‌های طلایی یا میوه‌های نادر مانند پرتقال استفاده می‌شد. پرتقال به دلیل نادر بودنش در آن زمان، یک هدیه ارزشمند برای کودکان محسوب می‌شد و بعدها به یکی از پرکننده‌های رایج جوراب‌ها تبدیل شد.

گسترش سنت در اروپا
این سنت تنها به داستان سنت نیکلاس محدود نماند. در هلند، بلژیک و آلمان، کودکان به جای جوراب، کفش‌ها یا چکمه‌های خود را کنار شومینه یا جلوی در خانه می‌گذاشتند تا سنت نیکلاس آنها را پر کند.
در برخی فرهنگ‌ها، اودین، خدای اسکاندیناوی، و مادربزرگ‌های افسانه‌ای نیز نقش هدیه‌دهنده را ایفا می‌کردند و هدایا را در جوراب‌ها و کفش‌های خشک شده قرار می‌دادند. برای مثال:
فراو هولدا در آلمان و اتریش، مادربزرگی افسانه‌ای است که هدیه می‌دهد.
لا بفانا در ایتالیا، زن مسنی است که در شب جشن تجلی عیسی به بچه‌ها هدیه می‌دهد.
بابوشکا در روسیه نیز نقشی مشابه دارد و هدایا را مخفیانه در اختیار کودکان قرار می‌دهد.
با گذشت زمان و ورود کریسمس به فرهنگ‌های مختلف، این رسم با سنت بابانوئل مدرن ترکیب شد و جوراب‌های کریسمس به شکل امروزی درآمدند. شعر معروف «شب قبل از کریسمس» در سال ۱۸۲۳ نیز کمک کرد تا این سنت در ایالات متحده محبوب شود.

جوراب‌های کریسمس در دنیای امروز
امروزه، جوراب‌های کریسمس نه تنها بالای شومینه، بلکه روی پایه‌های تخت، نرده‌ها و گوشه‌های خانه آویزان می‌شوند. بسیاری از خانواده‌ها نام هر عضو خانواده را روی جوراب می‌نویسند و آنها را با طرح‌های شخصی‌سازی شده تزئین می‌کنند.
جالب است بدانید که بزرگترین جوراب کریسمس جهان در ایتالیا، طولی بیش از ۵۱ متر و عرضی بیش از ۲۱ متر داشته و هنوز در رکوردهای جهانی ثبت شده است.
جوراب‌های کریسمس امروزی معمولاً با پرکننده‌های متنوع پر می‌شوند:
شکلات‌ها و آب‌نبات‌ها
آجیل و میوه خشک
اسباب‌بازی‌های کوچک
سکه‌های شکلاتی یا هدیه‌های نمادین
این سنت به کودکان یاد می‌دهد که مهربانی و انتظار شگفتی‌ها ه بخشی از لذت تعطیلات است.

سنت جوراب‌ها در کشورهای مختلف
هر کشوری جوراب کریسمس را به روش خود تفسیر کرده است:
در آلمان و هلند، شب ۵ و ۶ دسامبر، کودکان کفش‌ها یا چکمه‌های خود را جلوی در یا شومینه می‌گذارند تا سنت نیکلاس آنها را پر کند.
در بریتانیا، جوراب‌ها معمولاً پایین تخت قرار می‌گیرند و پر می‌شوند، نه بالای دودکش.
در ایالات متحده، علاوه بر جوراب، کارت‌های تبریک روی شومینه آویزان می‌شوند یا در کنار تخت قرار می‌گیرند.
این تفاوت‌ها نشان می‌دهد که روح سنت یکسان است، اما شکل و روش‌ها متنوع‌اند.

چرا هنوز این سنت ادامه دارد؟
هدیه‌ها و روحیه بخشندگی. پاسخ ساده است: جوراب‌های کریسمس، درست مانند درخت کریسمس، پای گوشت، کراکرها و ترقه‌های کریسمس، بخشی از یک جشن فرهنگی هستند که حتی کسانی که مذهبی نیستند، از آن لذت می‌برند.
سنت آویزان کردن جوراب به ما یادآوری می‌کند که:
کریسمس زمان مهربانی، سخاوت و شادی خانوادگی است.
منتظر شگفتی‌ها بودن بخشی از لذت تعطیلات است.
پر کردن جوراب‌ها فرصتی برای نمایش محبت و توجه به دیگران است.

پایان خوش داستان سنت نیکلاس
داستان سنت نیکلاس با نجات دختران فقیر پایان خوشی دارد: دختران با پیدا کردن شوهر مناسب، ازدواج کردند و زندگی شاد و ثروتمندی داشتند. پدر خانواده نیز تا پایان عمرش از کمک و مهربانی سنت نیکلاس شاد بود.
این داستان الهام‌بخش سنت کریسمس جوراب‌های پر از هدیه است و به ما یادآوری می‌کند که حتی یک عمل کوچک مهربانانه می‌تواند زندگی افراد را تغییر دهد.

نتیجه‌گیری
جوراب‌های کریسمس نمادی از مهربانی، امید و شادی هستند. از سکه‌های طلای سنت نیکلاس گرفته تا شکلات‌ها و هدیه‌های امروزی، این سنت قرن‌هاست که مردم را گرد هم می‌آورد و روح کریسمس فرهنگی را زنده نگه می‌دارد.
پس وقتی جوراب‌هایتان را کنار شومینه آویزان می‌کنید، فقط به هدیه فکر نکنید؛ به سنت مهربانی و شگفتی‌های کوچک که سال‌هاست مردم را خوشحال می‌کند نیز فکر کنید.